ก๋วยเตี๋ยวไก่แม่ศรีเรือน
วันก่อนโน้น มีธุระไปที่ตึกอื้อจื่อเหลียง ตรงถนนสีลม เราเอารถจอดไว้ที่ MRT ลาดพร้าว แล้วก็นั่งรถไฟฟ้าใต้ดิน ตอนนั่งอยู่ในโบกี้ ก็มีฝรั่งสามีภรรยา จากชิลี มาคุยด้วย ทำให้ความเงียบในรถไฟ ถูกทำลายด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงแปร่งๆ ของเรา (อายจริงๆ แต่ก็ต้องพูด) เค้ามายกมือไหว้ แล้วพูดว่า “สวัสดีครับ”
จากนั้นก็พูดเป็นอังกฤษว่า เค้ามีหนังสือดีๆ จะแนะนำให้อ่าน พร้อมยื่นให้เรารับไว้ แล้วก็คุยว่าเค้ามาจากชิลี ถามว่าเรารู้จักไหม เราตอบว่าประเทศอยู่ที่ทวีปอเมริกาใต้ใช่ไหม เค้าบอกใช่ๆ เค้าคงนึกว่าเราเก่ง Geography แต่เปล่าเลย ดูการประกวดนางงามกับพี่นุ๊กบ่อยตอนเด็กๆ เลยจำได้
เค้าแนะนำว่าแฟนเค้าชื่อ ฟรานเชสก้้า เราก็มองหน้าเค้า เหมือนแล้วตัวเค้าล่ะ ชื่ออะไร เค้าก็นิ่งไป เราเลยคิดว่าสงสัยเราต้องแนะนำตัวเองก่อน จะได้ไม่ผิดมารยาท เราบอกว่า I’m Juth (กระแดะมาก อิอิ) เค้าก็บอกว่า ชื่อเค้าออกเสียงยากมาก เราบอกว่า ลองพูดมาสิ เค้าก็พูดมา เราตอบว่า “You’re right. It’s really difficult” คุยไปคุยมา เค้าก็บอกว่า ถึงสถานีที่เค้าต้องลงแล้ว เราก็โบกมือลาหยอยๆ แล้วก็มาระลึกได้ว่า นั่นก็เป็นสถานีที่เราต้องลงเหมือนกัน! ดูซิ เลยต้องไปลงที่สามย่านเลย โธ่ … ก็เลยเอาหนังสือที่เค้าให้มาเปิดอ่าน เป็นหนังสือสอนศาสนาคริสต์นั่นเอง เค้าทำดีนะ กระดาษก็อย่างดีเลย สอนเรื่องการใช้เทคโนโลยีมากจนให้โทษด้วย
ขนาดเลยสถานี ยังไปถึงก่อนเวลานัดเยอะมาก ก็เลยไปอยู่ที่ Silom Complex ร้าน Se-Ed จนได้เวลา ก็เดินไปตึกอื้อจื่อเหลียง ระหว่างทางก็ผ่านของโปรด คือ ช็อคโกแลตเย็น ของ Little Coffee เลยซื้อมากิน 1 แก้ว
Daddy Dough
ไปทำธุระเสร็จ ก็ขึ้้นรถเมล์ 115 ไปซื้อ Daddy Dough ให้น้องก้อยตรงข้างๆ ตึก Jewelry Trade Center เข้าไปในร้าน กำลังเลือกโดนัท ก็มีฝรั่งผู้หญิง เข้ามาในร้านแล้วชี้ที่โดนัท ถามว่า “Is it fresh?” คนขายตอบว่า “Chocolate”
ฝรั่งทำหน้างงมาก แต่ฝรั่งก็ยิ้มๆ เค้าก็ต้องรู้แหละ ว่าคนขายต้องเดาว่าเค้าถามว่า “นี่อะไร” เค้าเลยซื้อไป 1 ชิ้น
เราข้ามถนนไปกินก๋วยเตี๋ยวไก่แม่ศรีเรือน สองชาม แล้วก็นั่งมอไซต์กลับไป MRT คุณมอไซต์ก็ชวนคุยว่า วันนี้คนน้อยนะพี่ ถนนว่างมาก ไม่รู้คนไปไหนกัน เราก็บอกว่าสงสัยไปต่างจังหวัด เค้าบอกว่าไม่น่าใช่ เราเลยบอกว่าสงสัยไปงานของในหลวง เค้าบอกไม่น่าใช่ เราเลยเงียบ สงสัยเค้าคงมีคำตอบของเค้าเองไว้แน่นอน เราคงทายไม่ถูก
แล้วเค้าก็ชวนคุยเรื่องประกันชีวิต ว่าคนตายด้วยโรคมะเร็งเยอะมาก และเราไม่ควรใช้วิธีรักษามะเร็งด้วยคีโม เพราะจะไม่หาย เราก็อยากรู้ว่าต้องรักษายังไง ก็พอดีต้องลงแล้ว
วันหนึ่งที่สีลม มีอะไรเกิดขึ้นมากมาย ถ้าต้องกลับมาทำงานแถวนี้อีกหน คงมีอะไรมาเขียนบล็อกเยอะแยะเลย
