Tag Archive: Central Silom Complex


Legion

ชอบจังเลยเวลาอยู่กรุงเทพฯ ช่วงสงกรานต์ไม่มีรถเลย เมื่อวานไป Emporium กับน้องก้อยมา ปกติเราจะชอบไป Central World แต่ก็นะ … ตอนแรกได้ยินว่า Paragon ก็เปิด แต่พอเสื้อแดงย้ายมารวมกันตรงราชประสงค์ Paragon ก็ปิดไป

เราสองคนก็ต้องมาที่ Emporium แทน ไปกินข้าวเที่ยงที่กัลปพฤกษ์ ไปดูหนัง Legion รอบ 13.10 น. หนังก็เกือบสนุกอ่ะ ถ้ามี 5 ดาว ให้ 2 ดาว คอนเซปต์เรื่องการสิ้นโลกในปี 2012 ก็มีหลายรูปแบบ อันนี้ก็เป็นอีกรูปแบบหนึ่งที่เท่ดีนะ ที่พระเจ้าทรงหมดศรัทธาในมนุษย์ ส่งเทวดามากำจัดให้สิ้นซาก … He’s tired of our bullshit …

Paul Bettany เล่นเป็น St. Michael ที่น้องก้อยอธิบายว่า เป็นมหาเทพ 1 ใน 7 ของพระเจ้า เป็นแม่ทัพใหญ่ St. Michael ได้ลงมาปกป้องมนุษย์ขัดกับพระประสงค์ของพระเจ้า ต้องต่อสู้กับ St. Gabriel ซึ่งเป็นมหาเทพเหมือนกัน Paul Bettany ยังเท่ไม่สร่าง เราคงจะจำแกได้จากหนัง Wimbledon และ The Da Vinci Code

หนังก็ให้ข้อคิดนะ ทำให้คิดว่าเราไม่ควรสูญสิ้นศรัทธาในการทำความดี พอดูหนังเสร็จ ก็ไปแวะ Central Silom Complex แต่ลืมไปว่ามันมีสงกรานต์ รู้งี้น่าจะเข้าจากด้านสาธร ต้องมาติดอยู่บนสีลม ดูเค้าสาดน้ำกัน เกือบชั่วโมง จากต้นถนนสีลม จะไป Central Silom Complex

ดูแล้วก็เห็นว่าสงกรานต์มันเสื่อมๆ มีเด็กแว้น เด็กสก้อย บีบแตร เมาเหล้า ผู้หญิงก็เต้นอยู่บนกระบะ รอให้ผู้ชายเอาแป้งมาลูบหน้าลูบตัว แล้วรถเราก็โดนเอามือโปะแป้ง มาประทับตามรถ คือจะประทับรอยมืออย่างเดียวไม่ว่าหรอก แต่ตบรถซะแรง .. กว่าจะไปถึงห้างได้ เบื่อมากๆ ดีนะที่มียีนส์ลดราคา 20% เลยสอยมา 1 ตัว

ตอนเย็นได้อ่านความคิดเห็นผู้กำกับมะเดี่ยว ผ่าน space ของเค้าที่มติชนเอามาลง ก็เคารพความคิดเห็นของเค้านะ แต่ไม่เห็นด้วยในหลายเรื่อง เช่นที่เค้าเขียนว่า


พี่ไม่ค่อยกล้าแตะเรื่องการเลี่ยงภาษี หรือการทุจริตต่าง ๆ ที่เขายกมาเปนประเด็นในช่วงท้าย ๆ ของการดำรงตำแหน่งนั่นเปนเพราะว่าพี่ไม่เข้าใจระบบภาษี ไม่เข้าใจวิธีการฟอกเงิน การวิพากษ์วิจารณ์สิ่งใดที่เราไม่รู้แจ้งจึงไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไหร่นัก เพราะวันหนึ่งสิ่งต่าง ๆ อาจจะย้อนมาหาตัวเราเอง อนึ่ง หากจะพูดเรื่องภาษี พี่ก็ยังเห็นคนรอบข้างตั้งหลายคนพยายามหลบเลี่ยงภาษีด้วยวิธีต่าง ๆ นานาเช่นกันและที่ไม่น่าพูดถึงเลยก็มีคนในประเทศนี้ตั้งหลายคนที่ไม่ต้อง เสียภาษีและก็ใช้ทรัพยากรเดียวกันบนผืนแผ่นดินไทย

คือถ้าเค้าไม่เข้าใจเนี่ย ว่าทักษิณโกงอย่างไร มันจบเลยนะ เพราะมันคือสาเหตุหลัก สำหรับคนที่ไม่ชอบทักษิณ แล้วแถมการที่เราไม่เข้าใจ ไม่ศึกษาว่าเค้าโกงอย่างไร เรายังไปเห็นดีเห็นงามคล้ายๆ ว่า โอเคจะตาย ปกติคนเค้าก็เลี่ยงภาษี มีใครอยากจะจ่ายบ้าง

จริงๆ ถ้าลองเอาคำตัดสินของศาล ที่ท่านนั่งอ่านเป็น 10 ชั่วโมง เอามาลองศึกษาอ่านดู ก็จะเห็นความจริง ส่วนการดำรงตำแหน่งนายกฯ มันไม่ใช่ใครก็ได้เป็น ต้องมีคุณธรรม มีจริยธรรม มีความยุติธรรม ไม่งั้นเราจะให้ปกครองประเทศได้อย่างไร ไม่ใช่เอาตาสีตาสามาเป็น แล้วบอกว่า เอ้อ คนเราก็แบบนี้แหละ โกงได้ก็โกง เรื่องปกติ วันหนึ่งถ้าคุณเห็นเรื่องผิด เป็นเรื่องปกติ ประเทศก็ล่มจมแล้วล่ะ

นอกจากนี้ยังเขียนเรื่องชนชั้นกลาง ที่ไม่เข้าใจคนระดับรากหญ้า เราคิดว่า ถ้าหากคนรากหญ้าเหล่านี้ มาเรียกร้องในสิ่งที่เค้าลำบากจริงๆ คงไม่มีใครว่า แต่ที่ว่ากันอยู่ทุกวันนี้ เพราะมันไม่ใช่ คุณเอาแต่บอกว่าคนที่จะแก้ปัญหาของคุณได้มีแต่ทักษิณ ประชาธิปไตยของคุณก็คือทักษิณ คุณโดนปั่นหัวมาโดย PTV แท้ๆ

คุณมาเรียกร้องประชาธิปไตยได้อย่างไร แค่คุณเจอรถติดสติ๊กเกอร์ไม่สนับสนุนการยุบสภา คุณทุบรถเค้า ทุบกระจกแตก คุณเจอคนใส่เสื้อเหลืองคุณวิ่งเข้าไปรุม ใครบีบแตรคุณ คุณลงไปทุบรถ คุณบอกว่าคุณไม่ได้ฆ่าทหาร พวกเสื้อดำทำ แต่ในคลิปแต่ละอัน คนเสื้อดำ เดินอยู่ท่ามกลางม็อบพร้อมปืน คุณไม่เคยแจ้งตำรวจเลย คุณบอกว่า เค้ามาช่วยคุณ

สิ่งเหล่านี้ต่างหาก ที่ทำให้คนส่วนใหญ่ไม่เห็นด้วยกับการชุมนุมของคุณ ไ่ม่ใช่เรื่องชนชั้นแม้แต่น้อย

ศ.ดร.เจริญ วรรธนะสิน เคยนำ quote ของ Bill Gates มา tweet ไว้ว่า “If you born poor, its not your mistake. But if you die poor, its your mistake”

ใครสนใจก็ follow ศ.ดร.เจริญ ได้ที่ @Charoen_online

ปล. เมื่อกี้ได้อ่านบล็อกนี้ ที่เค้าตอบ space ของผู้กำกับมะเดี่ยวไว้ ตอบได้ดีทีเดียว คลิกไปอ่านกันเลย

งานยุ่งจริงๆ

พอน้องก้อยปิดเทอม เราก็ทำแต่งาน ทำงานเยอะๆ ก็สนุกดี จะเหนื่อยก็ตรงที่ได้นอนน้อยนี่แหละ

วันที่เสื้อแดงไปราบ 11 รถก็ติดมากกก พอเดินขบวนม็อบกััน ก็ทำเอาจตุจักรคนร้างมาสองอาทิตย์แล้ว จะขายของยังไง เพราะขายของจตุจักรก็ขายได้แค่ 8 วัน ใน 1 เดือน นี่เสียหายไปแล้ว 4 วัน แล้วเสาร์นี้ก็จะเอาอีกแล้ว สรุปเดือนนี้เจ๊งกันไปแถบๆ เบื่อมากๆ เมื่อไหร่จะเลิกทำร้ายประเทศชาติเพื่อคนๆ เดียวด้วย

วันนี้หลังเลิกงาน ไปเซ็นทรัล สีลมคอมเพล็กซ์ กับน้องก้อย เห็นรองเท้าคู่นี้แล้วชอบมาก เลยซื้อมาให้แม่ เพราะเห็นแม่อยากได้รองเท้าสีดำ ตอนเอามาให้แม่ แม่ยิ้มใหญ่เลย บางทีสิ่งที่เล็กๆ น้อยๆ แต่มีคุณค่าทางจิตใจ ก็ก่อเกิดความสุขได้แล้ว

ขนม Eat Me First

หิวเมื่อไหร่ก็เปิดตู้เย็น เจอขนมของ Eat Me First เต็มตู้ ขนมที่เราชอบมากที่สุด คือ Lime Pie (พายมะนาว) รองลงมาก็ Banana Choc Mousse อร๊อยอร่อย

เมื่อวานที่ตึกอื้อจือเหลียง มีซ้อมหนีไฟตอน 16.00 น. บางคนก็ชิงลงลิฟท์มาก่อนที่สัญญาณจะดัง ส่วนเราก็นั่งทำงานติดพัน กลัวลืมว่าทำไปถึงไหน คิดว่าไว้ค่อยลงก็ได้ มันคงไม่ได้หนักหนาอะไร

พอสัญญาณดังลั่นกระหึ่มออฟฟิศ เราก็เดินลง … โห จากชั้น 30 ลงมาชั้น 1 พอถึงชั้น 20 ก็ไม่ไหวแล้วอ๊ะ แบบเมื่อยมากๆ จะตาย กว่าจะลงมาถึงชั้น 1 เหมือนจะเป็นลม เค้าซ้อมหนีไฟกันประมาณ 40 นาที เราเลยเดินไป Silom Complex ไปนั่งเล่นเนต เล่น Facebook แล้วก็เดินกลับมาทำงาน

ผลของการเดินลงมา ทำให้วันนี้ปวดขามาก ตึงไปหมด เดินแล้วเจ็บขามาก เวลาเดินต้องเดินช้าๆ ตอนขากลับบน MRT ดีนะ ที่มีผู้หญิงคนหนึ่งช่วยเอา Laptop ไปถือให้ ทำให้ไม่หนัก ขอบคุณนะคะ

วันหนึ่งบนถนนสีลม

ก๋วยเตี๋ยวไก่

ก๋วยเตี๋ยวไก่แม่ศรีเรือน

วันก่อนโน้น มีธุระไปที่ตึกอื้อจื่อเหลียง ตรงถนนสีลม เราเอารถจอดไว้ที่ MRT ลาดพร้าว แล้วก็นั่งรถไฟฟ้าใต้ดิน ตอนนั่งอยู่ในโบกี้ ก็มีฝรั่งสามีภรรยา จากชิลี มาคุยด้วย ทำให้ความเงียบในรถไฟ ถูกทำลายด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงแปร่งๆ ของเรา (อายจริงๆ แต่ก็ต้องพูด) เค้ามายกมือไหว้ แล้วพูดว่า “สวัสดีครับ”

จากนั้นก็พูดเป็นอังกฤษว่า เค้ามีหนังสือดีๆ จะแนะนำให้อ่าน พร้อมยื่นให้เรารับไว้ แล้วก็คุยว่าเค้ามาจากชิลี ถามว่าเรารู้จักไหม เราตอบว่าประเทศอยู่ที่ทวีปอเมริกาใต้ใช่ไหม เค้าบอกใช่ๆ เค้าคงนึกว่าเราเก่ง Geography แต่เปล่าเลย ดูการประกวดนางงามกับพี่นุ๊กบ่อยตอนเด็กๆ เลยจำได้

เค้าแนะนำว่าแฟนเค้าชื่อ ฟรานเชสก้้า เราก็มองหน้าเค้า เหมือนแล้วตัวเค้าล่ะ ชื่ออะไร เค้าก็นิ่งไป เราเลยคิดว่าสงสัยเราต้องแนะนำตัวเองก่อน จะได้ไม่ผิดมารยาท เราบอกว่า I’m Juth (กระแดะมาก อิอิ) เค้าก็บอกว่า ชื่อเค้าออกเสียงยากมาก เราบอกว่า ลองพูดมาสิ เค้าก็พูดมา เราตอบว่า “You’re right. It’s really difficult” คุยไปคุยมา เค้าก็บอกว่า ถึงสถานีที่เค้าต้องลงแล้ว เราก็โบกมือลาหยอยๆ แล้วก็มาระลึกได้ว่า นั่นก็เป็นสถานีที่เราต้องลงเหมือนกัน! ดูซิ เลยต้องไปลงที่สามย่านเลย โธ่ … ก็เลยเอาหนังสือที่เค้าให้มาเปิดอ่าน เป็นหนังสือสอนศาสนาคริสต์นั่นเอง เค้าทำดีนะ กระดาษก็อย่างดีเลย สอนเรื่องการใช้เทคโนโลยีมากจนให้โทษด้วย

ขนาดเลยสถานี ยังไปถึงก่อนเวลานัดเยอะมาก ก็เลยไปอยู่ที่ Silom Complex ร้าน Se-Ed จนได้เวลา ก็เดินไปตึกอื้อจื่อเหลียง ระหว่างทางก็ผ่านของโปรด คือ ช็อคโกแลตเย็น ของ Little Coffee เลยซื้อมากิน 1 แก้ว

Daddy Dough

Daddy Dough

ไปทำธุระเสร็จ ก็ขึ้้นรถเมล์ 115 ไปซื้อ Daddy Dough ให้น้องก้อยตรงข้างๆ ตึก Jewelry Trade Center เข้าไปในร้าน กำลังเลือกโดนัท ก็มีฝรั่งผู้หญิง เข้ามาในร้านแล้วชี้ที่โดนัท ถามว่า “Is it fresh?” คนขายตอบว่า “Chocolate”

ฝรั่งทำหน้างงมาก แต่ฝรั่งก็ยิ้มๆ เค้าก็ต้องรู้แหละ ว่าคนขายต้องเดาว่าเค้าถามว่า “นี่อะไร” เค้าเลยซื้อไป 1 ชิ้น

เราข้ามถนนไปกินก๋วยเตี๋ยวไก่แม่ศรีเรือน สองชาม แล้วก็นั่งมอไซต์กลับไป MRT คุณมอไซต์ก็ชวนคุยว่า วันนี้คนน้อยนะพี่ ถนนว่างมาก ไม่รู้คนไปไหนกัน เราก็บอกว่าสงสัยไปต่างจังหวัด เค้าบอกว่าไม่น่าใช่ เราเลยบอกว่าสงสัยไปงานของในหลวง เค้าบอกไม่น่าใช่ เราเลยเงียบ สงสัยเค้าคงมีคำตอบของเค้าเองไว้แน่นอน เราคงทายไม่ถูก

แล้วเค้าก็ชวนคุยเรื่องประกันชีวิต ว่าคนตายด้วยโรคมะเร็งเยอะมาก และเราไม่ควรใช้วิธีรักษามะเร็งด้วยคีโม เพราะจะไม่หาย เราก็อยากรู้ว่าต้องรักษายังไง ก็พอดีต้องลงแล้ว

วันหนึ่งที่สีลม มีอะไรเกิดขึ้นมากมาย ถ้าต้องกลับมาทำงานแถวนี้อีกหน คงมีอะไรมาเขียนบล็อกเยอะแยะเลย

Nouveau Modèle

FUMi Japanese Cuisine by SUMO

ตื่นเช้ามา ก็อ่านเรื่อง “เนปาลประมาณสะดือ” ต่อจากเมื่อคืน อ่านแล้วก็มีความรู้สึกว่าการเดินทางของนิ้วกลม กับใบพัด ต่างกันตรงที่ นิ้วกลมเดินทางแบบหนุ่มมั่น แต่ใบพัดเดินทางแบบหนุ่มติ๋ม ซึ่งก็สนุกเหมือนกัน อยากจะออกไปเดินทางบ้างจัง ตอนนี้อยากไปญี่ปุ่นกับน้องก้อย คงจะสนุกน่าดู

ออกไปรับน้องก้อยที่บ้านตอนบ่ายสอง แล้วก็ไปแวะ Silom Complex เพื่อเอาหนังสือที่จองไว้ เรื่อง “โตเกียวไม่มีขา” ของนิ้วกลม แล้วก็นั่งรถไฟฟ้าไปสยาม พาน้องก้อยไปตัดผมข้างหน้า พี่รัตน์ใจดี นอกจากจะตัดผมข้างหน้าให้น้องก้อยแล้วยังตัดจอน ที่ยาวแล้วของเราให้ด้วย เลยเดินไปร้าน Kanom กับน้องก้อย ไปซื้อขนมไข่มาให้พี่รัตน์กับพนักงานในร้าน

จากนั้นก็เดินไป Paragon ไปซื้อข้าวเย็นมากินที่บ้าน แล้วก็นึกไม่ออกว่าจะกินไรดี จนเราต้องเสนอว่ากินอาหารญี่ปุ่นกันไหม ตกลงกันได้ที่ร้าน FUMi Japanese Cuisine by SUMO กินเป็น Pork Steak Set กันสองคน แล้วก็ไปซื้อข้าวห่อสาหร่ายไส้กุ้งเทมปุระ ของโปรดของเราที่ร้าน Nippon KAI

แล้วก็ขับรถกลับบ้านกัน ดีใจจังเลย น้องก้อยเปิดเทอมแล้ว พรุ่งนี้เรามีสัมภาษณ์งานด้วย สู้ๆ

Time To Read

ฟินแลนด์ไม่มีแขน

เมื่อวานไปสัมภาษณ์งานที่บริษัทแห่งหนึ่งบนถนนพระราม 9 ไปถึงก่อนเวลาเกือบ 15 นาที แต่กว่าจะได้เข้าไปสัมภาษณ์ก็นั่งรอจนเกินเวลานัดไปเกือบ 15 นาที เช่นกัน บริษัทนี้เน้น design ในการทำเว็บๆ หนึ่งขึ้นมา เรียกว่า design มาก่อน function (แตกต่างจากบริษัทที่เพิ่งทำมาจริงๆ อันนั้น function ต้องมาก่อน design และ design ก็เอาไว้หลังๆ ซะด้วย)

คำถามยอดฮิต คือ คุณทำอะไรยามว่าง ในใจก็นึกว่าจะตอบอะไรดี เราควรจะตอบอะไรให้ตัวเองดูดีไหม เช่น หัดเขียน CSS ศึกษาเรื่อง AJAX อ่านหนังสือ web 2.0 design

แต่ก็ไม่เอาดีกว่า ก็เลยตอบไปว่าเล่นเกมส์ และก็ไม่เคยทำอะไรมีสาระเลยในเวลาว่าง เพราะทำงานก็เหนื่อยแล้ว ยามว่างอยากทำอะไรสบายๆ

จากนั้นก็ไปหาน้องก้อยที่ Silom Complex ไปกินข้าว เรายังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลย ไปกินกันที่ Little Home กินข้าวเสร็จแล้ว ก็แน่นอน ต้องกิน Pancake แสนอร่อย

และก็ไป SE-ED จะไปซื้อหนังสือ “โตเกียวไม่มีขา” ของนิ้วกลม แต่ว่าหมดแล้ว เลยซื้อ “ฟินแลนด์ไม่มีแขน” ของใบพัด มาแทน (ต่อไปจะเป็นประเทศอะไรที่ไม่มีหัวอีกเนี่ย) น้องก้อยถามว่าเมื่อไหร่จะเอาหนังสือ Harry Potter ภาคที่ยังไม่ได้อ่าน มาอ่านซักที เราก็บอกว่ายังไม่มีอารมณ์อ่านเลย

ขณะที่ยืนดูหนังสืออยู่ก็เห็นหนังสือ “Only Love Is Real” ของ Brian L. Weiss, M.D. ชื่อไทยคือ “เราจะข้ามเวลามาพบกัน” พิมพ์ใหม่ มี CD เพลงด้วย เลยบอกน้องก้อยว่าเล่มนี้ดีมากเลย อยากให้น้องก้อยอ่าน พี่จะซื้อให้นะ น้องก้อยก็ถามว่าหนังสืออะไรเหรอ ก็เลยบอกว่าลองอ่านดูนะ พี่ชอบ แต่ไม่รู้น้องก้อยจะชอบไหม

จากนั้นก็ไปส่งน้องก้อยที่บ้าน ระหว่างทางจะกลับบ้านเรา รถติดมากเลยเพราะฝนตก เลยเอาหนังสือฟินแลนด์ไม่มีแขนมาอ่าน สนุกดี

ตอนกลางคืนไม่รู้เป็นไร ปวดหัวมาก จนนอนไม่ได้ ทรมานมากๆ และก็อ๊วกไปสามหน จนเหนื่อยหลับไป ตอนเช้าเล่าให้แม่ฟัง แม่คิดว่าเราเครียด ดูเหมือนจะไม่เครียด แต่เราคงเครียดมากๆ แม่เลยให้หาอะไรทำ อย่าไปคิดมาก

Powered by WordPress | Theme: Motion by 85ideas.