การแสดงโชว์งานปีใหม่ของบริษัท ในที่สุด Web Developer เสนอว่าเราควรเต้นเพลงของ Wonder Girls เช่น Nobody เพราะการเต้นมันง่ายสุดแล้ว ก็จริงนะ เราก็บอกว่า “อะไรก็ได้ จัดมา” แต่ในใจ “ฮือๆๆๆๆๆ”
เรา ก็ไม่ได้อยากเต้นหรอก แต่ไม่อยากอิดออด บ่น หรืออะไรให้มันน่าเบื่อ ถ้าต้องทำ ก็ทำไป ยิ่งทำงานกันเป็นทีม ถ้าคนโน้นอย่างได้อย่างนี้ คนนี้ไม่เอาอย่างนั้น ก็พอดี ไม่ต้องทำอะไร เพราะเต้นบ้าๆ บอๆ มันก็ดีกว่า การไปยืนเฉยๆ ทำหน้าเด๋อๆ บนเวทีใช่ไหม?
กลับบ้านไปหาน้องก้อยแบบหงอยๆ น้องก้อยกำลังอ่านหนังสือสอบ เราก็บอกว่า “เค้าต้องเต้นเพลง Nobody ของ Wonder Girls ล่ะ”
น้องก้อยตาโต “จริงเหรออออออออ”
เรา “งืม…….ไม่รู้ใครจะมาเป็น choreographer ให้”
น้องก้อยทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
เรา “คนมาเป็นต้องสวยอ่ะ ต้องเต้นเก่งมากๆ น่ารัก หุ่นดี แสนดี…”
น้องก้อย “โอเค โอเค เดี๋ยวเจ๊จัดให้ ขอแกะท่าก่อน”
เรา ก็เลยเดินลงไปนั่งดูหนัง Transformers ข้างล่าง เพราะน้องก้อยไม่ให้มาเกะกะ นั่งดูหนังก็ได้ยินเสียงเพลง Nobody มาจากในห้อง … แล้วก็คิดว่า ทำไมเราต้องมาทำไรแบบนี้ด้วยฟะ
น้องก้อยเรียกไปข้างบนบอกว่า “ก้อยคิดให้แล้ว ดูเจ๊ดีๆ นะจ๊ะหนู”
น้องก้อยเต้น step แรกให้ดู เราเต้นตาม ถ้าใครได้ยินเสียงจากในห้อง คงจะมีแต่ประมาณว่า
“โอ้ยยยย ทำไมแข็งไปหมด”
“โยกเข้าอีก เอ้าไปข้างหน้า ไม่ใช่ๆๆๆๆ โยกแบบนี้ ก้อยทำให้ดู …. นี่ๆ แบบนี้”
“ไม่ใช่ๆ เอางี้ จับก้นเจ๊ไว้นะ แล้วดูนะว่าโยกไง”
“เอ้า ทีนี้หมุนๆ”
หลังจากนั้นก็จะเป็น……………
“เอาขาชิดๆ กันสิ”
“ตัวต้องเปิดหันไปหาคนดู เหวี่ยงแขนให้ต็มท่ากว่านี้อีก”
“ขา ผิดข้างแล้ว เอ้าๆ เอาใหม่ตั้งแต่ต้น”
“ย่ออีก มือไปทางนี้ ขาก็ต้องมาอีกทางสิ”
…. หนีเสือป่ะจรเข้เป็นที่สุด
