Injured Feet
ในทุกวันจะไม่อยากให้ถึงตอน 4 โมง – 6 โมง เพราะเป็นเวลาทำแผล มันเจ็บมากๆๆๆ วันนี้เดินไปห้องฉุกเฉินทำแผล พยาบาลแซวว่า วันนี้คงไม่ร้องแล้วเนอะ หึๆๆๆ คิดในใจว่า “ไม่มีทาง ขนาดอยู่เฉยๆ ยังปวดเป็นบางขณะ ถ้าเจอสำลีทาๆ ขูดๆ ล้างแผล มันจะขนาดไหน”
และแล้ววันนี้ก็ร้องเป็นปกติว่า “โอ๊ยยยยย เจ็บบบบบบ” แผลยังเป็นเนื้อแดงๆ อยู่เลย พระเจ้ามันเจ็บมาก เวลามีอะไรไปโดย ถ้าเพียงขนนกตกใส่ ก็คงเจ็บ ฮือๆๆ
วันนี้ดูหนังเรื่อง Sweet Home Alabama ที่ Reese Witherspoon เล่น ทำเราน้ำตาร่วงตอนที่ Reese พูดกับหลุมศพหมาว่า หมาตัวนี้คอยอยู่เคีียงข้างเธอเสมอ แต่เธอเสียอีกที่ไม่เคยอยู่เคียงข้างมันเลย เธอหวังว่าเธอจะกลับมาทันรู้ว่ามันป่วย แล้ว Reese ก็พูดขึ้นเองว่า ไม่หรอก… ถึงชั้นรู้ว่าแกป่วย ชั้นก็อาจจะ…. เพราะตอนนั้นชั้นเห็นแก่ตัวมาก
หมาเนี่ยรักเจ้้าของโดยไม่มีเงื่อนไขจริงๆ เราแค่เล่นกับมัน คุยกับมัน แค่นี้มันก็ดีใจมากๆ แล้ว มันไม่ต้องการสิ่งอื่นเลย มันแค่ต้องการความรักเท่านั้นเอง ว่าแล้วเราก็เดินออกไปหามูส ที่เฝ้ารอพี่นุ๊ก และพี่โอ๋ด้วยใจจริง มันนั่งรอ นั่งเหม่อ น่าสงสารมาก เมื่อคืนก็ลงมาหามัน มันก็มองออกไปนอกประตู เราก็ทักว่า “มูสทำไรอ่ะ” มันหันมา วิ่งมาหา มีน้ำตา เต็มลูกกะตาเลย น่าสงสารจัง จับมากอดแน่นๆ บอกว่าเดี๋ยวพี่นุ๊ก พี่โอ๋ก็มาแล้ว
ตื่นเช้ามา หน้าตายังเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เราก็ไม่รู้ว่าหมาร้องไห้เป็นไหม แต่สิ่งที่เราเห็นก็เป็นน้ำคลอเบ้าตาหมามูส
วันนี้ก็นั่งรอพี่นุ๊ก มันเห็นพ่อแม่ออกไปข้างนอก ก็เห่า กลัวอยู่คนเดียว พอเราออกไปหา บอกว่า “มูส พี่พาไปเดินเล่นไม่ได้นะ เจ็บขา มูสรอพ่อหน่อยน๊า เป็นเด็กดีน๊า” มันก็กลับไปนอนรอต่อ
เนี่ย ห้าทุ่มครึ่งแล้ว พี่นุ๊กพี่โอ๋ยังไม่มาเลย มันเห่าเรียกอีกแล้ว เมื่อไหร่พี่นุ๊กพี่โอ๋จะมาเนี่ย
