วันศุกร์หลังเลิกงาน ไปหาน้องก้อยที่สยามฯ จอดรถไว้ Central World เพราะรถติด เดินไปหาน้องก้อยจะได้เร็วๆ ปรากฏน้องก้อยก็เดินมาหาเราที่ CTW ก็เลยเจอกันครึ่งทาง อ้อโทรมาบอกว่าจะไปกินอาหารญี่ปุ่นที่พารากอน เราบอกว่าเราจะไปกินตำนัว
เดินไปร้านส้มตำนัวกับน้องก้อย หิวมาก อยากกินไก่ทอด คอหมูย่าง พอเดินไปยังไม่ทันถึงหน้าร้าน คนเข้าแถวยาวได้กิโลเมตรนึง ปกติก็ต้องรอ ก็เข้าใจอ่ะ แต่นี่มากไปไหมกับวันที่อยากกินมากๆ รมณ์เสีย!
น้องก้อยก็ตีๆๆๆ เรา บอกห้ามรมณ์เสียนะ น้องก้อยบอก “แม่จะตีให้เลย อย่ามารมณ์เสียนะ!” จะไปกินร้านอื่นๆ ที่เป็นร้านแนวนี้ มันก็ไม่อยากแล้วอ่ะ เลยโทรไปหาอ้อบอกว่าไปกินร้านอาหารญี่ปุ่นด้วย ถามอ้อว่าร้านอะไร อ้อจำชื่อไม่ได้ คุยไปมา เราว่าต้องเป็นร้านที่เรากับน้องก้อยเคยกินแน่เลย นั่นก็คือร้าน Nippon Kai จำได้ว่าชาเขียวเย็นไม่อร่อย อิอิ (แต่อาหารอร่อยนะ) ไม่ค่อยได้กินร้านนี้ เพราะไปติดใจสเต๊กหมูของร้าน Fumi (อยู่ใกล้ๆ กัน)
เดินไปพารากอน ไปรออ้อกับทิน่า อ้อเล่าว่าตอนแรกมองไม่เห็นว่าแกรอตรงไหน แต่ทิน่าชี้ให้ดูว่า นั่นไง ยืนเป็นเสาไฟฟ้าอยู่นั่น หมายถึงน้องก้อย ฮ่าๆ เราเลยบอกว่างั้นเราก็เป็นตู้ไปรษณีย์ข้างๆ เสาไฟฟ้า่อ่าสิ (จะตอกย้ำตัวเองทำไม)
เราสั่งชุดหมูทอด กับข้าวห่อสาหร่ายไส้กุ้งเทมปุระ น้องก้อยกินชุดเทมปุระ กับเกี๊ยวซ่า ทิน่าสั่งชุดไก่ กับแซลมอนสลัด อ้อกินชุดซาบะเย็น (ซักอย่าง) กับกุ้งเทมปุระ
อิ่มมากเลย อร่อยมากๆ ด้วย แต่น้ำไม่สั่งชาเขียวเย็นแล้น กินโค้กแทน อิอิ
กลับบ้านไปทำการบ้านญี่ปุ่น จะหลับให้ได้เลย น้องก้อยก็ดุๆๆๆๆ บอกห้ามหลับนะ ทำการบ้านให้เสร็จ ไม่งั้นจะไม่พูดด้วยอีกเลย
คร่อกกกก….
บันทึก
เดินเป็นระยะทาง 8.5 กม.
เดินไป 11555 ก้าว
เผาผลาญแคลเลอรี่ไป 308.6 กิโลแคลเลอรี่
