เมื่อวานพ่อขนของ แล้วก็ปัดไปโดนกล่องเพลงอันนี้ตก พ่อเลยเอามันมานั่งต่อเข้าไปใหม่ เรามานั่งดู ก็นึกถึงตอนให้กล่องเพลงนี้กับแม่ในวันเกิด ตอนนั้นเรายังอยู่มัธยมอยู่เลย เอาเงินเก็บไปซื้อมันมา จำได้ว่าแพงมาก เพราะเป็นของนำเข้า แต่ก็คุ้มเพราะแม่ชอบ
นี่ก็สิ้้นเดือนแล้ว ถ้าจะสมัครเรียนปริญญาโท ก็น่าจะไปยื่นใบสมัครได้แล้ว แต่เราก็ไม่ได้ไป ส่วนคะแนนสอบ CU-TEP ก็ผ่านเกณฑ์ เพราะเค้าไม่ให้ต่ำกว่า 400 แต่เราได้ 535 ถึงคะแนนจะไม่ดีมาก แต่ก็ผ่านเกณฑ์ (ตอนแรกนึกว่าเค้าไม่ให้ต่ำกว่า 550)
เรามานั่งคิดดู เราก็เลยบอกแม่ว่า เราจะไม่เรียนปริญญาโทแล้ว เราว่าเราไม่พร้อม เพราะถ้าจะเรียนก็ต้องมีเงินเป็นแสน ถึงเราจะสามารถเก็บเงินแบบทำงานไปด้วย เก็บเงินไปด้วย มันก็ทำได้ แต่เราคิดว่า ไม่เอาดีกว่า
เราจะเอาเงินที่สามารถจะไปเรียนปริญญาโท มาเลี้ยงพ่อแม่ดีกว่า ปีนี้แม่ก็อายุ 60 แล้ว ถ้าทำงานก็ถือว่าเกษียณแล้ว แม่ควรจะได้พักผ่อน แล้วก็สบายๆ เราเลยหยุดแล้วการคิดถึงแต่ตัวเอง ว่าเราอยากทำอะไร เป็นอะไร ได้อะไร
นึกถึงตอนเด็กๆ ที่เราอยากได้อะไร พ่อแม่ก็หามาให้ได้เสมอ ตอนนี้มันก็ควรจะเป็นเรา ที่ให้พ่อแม่บ้าง แบบจริงๆ จังๆ
Hey Juth,
I am a fan of your blog. Quite shock to see this entry. Umm..
I know it must be difficult for you to make this decision. How important is higher education to your future?
My mom and my dad are also over 60s. When I decided to pursue PhD I know it was the decision that would impact everyone because I was the main supporter of the family.
I worked very hard for 3 years to collect money which is enough for my parents to stay without working for a couple years. Then I left home for my degree (still doing).
May be you have more time to contemplate. I hope you will not abandon it completely. It reminds me a quote from a movie The Great Debaters “We do what we have to in order to do what we want to.”
As a fan of your blog and a constant follower, I think you might want to check the program called “Human Computer Interaction” or “Interaction Design” for your higher degree. Just an opinion.
Have a good day.
Thank you very much for your comment P’Yuri 🙂