ไปดูหนังเรื่อง “แบรด พิตต์ แก่” ของน้องก้อยมา (The Curious Case of Benjamin Button) ไปดูกันที่ Central World รอบ 3 ทุ่ม เป็นหนังที่ดีมากกกก จะดีไปไหน เนื้อเรื่องดีมาก ดูหนัง 3 ชั่วโมงไม่เบื่อเลย ดูได้เรื่อยๆ น่าติดตาม ให้แง่คิดการใช้ชีวิตเยอะมาก จะบรรยายยังไงดี เพราะรายละเอียดในหนังเยอะมาก และทุกรายละเอียดก็น่าสนใจ คือมันไม่สำคัญว่าเราจะใช้ชีวิตเด็กไปแก่ หรือจากแก่มาเด็ก แต่อยู่ที่ว่าเราใช้ชีวิตแบบไหนต่างหาก
ตอนดูจบน้องก้อยต้องหันมาพูดด้วยว่า “You never know what’s comin’ for ya” น้องก้อยแอบร้องไห้ด้วย อิ๊ๆ
ตอนที่ทำให้แบรด พิตต์หนุ่มแบบเด็กยี่สิบต้นๆ ก็ สุดยอดมาก ไม่รู้จะหาคำไหนมาชมได้อีก เรื่องนี้ห้ามพลาด!
Um…may be we evolve in different direction.
I find this movie boring. I paused it so many times. It is a good one but it is way too long and I don’t see a point, just to follow their lives and that’s all.
Don’t get me wrong, I love actors and I like the idea of the movie. It’s just not that brilliant. Comparing to Revolutionary road and The Reader, I like this one the least. Btw, IMHO, Slumdog Millionnaire is the best (of the whole award movies).
However, I do think that Pitt’s acting is much better than Rourke who won Bafta’s best actor.
And he’s also super handsome.
so different 🙂
This film hit at a deep level. This may not be the best film of the year, it certainly is a film that will be remembered for long time. It’s not “flawless” or a “masterpiece” but it is something grand, something magical. A film that can be experienced over and over again.
แวะมาบอกให้ดู milk ถ้ามีโอกาส
คุณพี่ดูหนังออสการ์ครบหมดแล้ว
รู้สึกว่าดูเยอะเกินไปแร้ววววว ( – . – “)
มีแต่หนังน่าดูเต็มไปหมดเลย 🙂